یه سؤال دارم، چرا از تئاتر "همتون منو میشناسین" هیچکس هیچ حمایتی نکرد؟ پرداختن به بعضی از حقایق حساس جامعه شاید به مذاق خیلی از اهالی هنر خوش نمیاد. مگه رسالت هنرمند چیزی جز نشون دادن حقیقت از طریق هنرشه؟ چرا این همه بزرگان و پیشکسوتان هنر حمایت کردن از تئاترهایی که بیشتر به پشتوانه اسمهای بزرگ روی صحنه اجرا رفتن، بگذریم از اینکه آیا اون نمایش‌ها شایستگی این همه توجه و سر و صدا رو داشتن یا نه، اما هیچکس اسمی از سامان ارسطو و تئاتر بی‌نظیرش که روزای آخر اکرانش رو در سکوت محض و بدون حمایت هیـچ کسی می‌گذرونه نمی‌بره؟ از دیدن اون تئاتر هم شگفت‌زده شدم و هم قلبم به درد اومد. اگر هنر انتخاب میکنه که چه حقیقتی ارزش دیدن داره و روی چه واقعیت‌هایی باید چشم بست، نه تنها هنر آزاد و مستقل نیست بلکه تبدیل به ابزار سود‌جویی و سوءاستفاده می‌شه.
کمی مسئولانه تر از هنر حمایت کنیم.