لایه های اجتماعی و فلسفی و نشانه گذاری هایی که تو این کار بود به نظرم باعث شده بود یه نمایش قابل تفکر و عمیق ببینیم. موضوع اصلی کار درباره مهاجرت بود ولی انگار به بهانه مهاجرت قصد داشتند مسایل دیگه ای رو مطرح کنند. شخصیت اقای گل بهاری من رو یاد نمایشنامه در انتظار گودو انداخت و اینکه هر کدوم از ما تو زندگی مون یه آقای گل بهاری داریم... این بخش نمایش برای من خیلی جذاب بود که با بازی خیلی روان و صمیمی بازیگرها به جذابیت کار افزوده بود. حرفهایی که توی این نمایش زده میشد خیلی قابل لمس و هوشمندانه بود، حرفهایی که به نوعی خیلی از ما ایرانی ها درگیرش هستیم و تو این اجرا از یه زاویه متفاوت نشون داده میشه.
من این نمایش رو دیشب دیدم... لذت بردم و دیدن اش رو توصیه میکنم. خسته نباشید به عوامل این اجرا