یادداشت آقای توماج دانش بهزادی درباره نمایش "در پروازهای خروجی بود که گم شد، ریحانه" درج شده در اینستاگرام ایشان

به مناسبت دیدن نمایش خوب «در پروازهای خروجی بود که گم شد ریحانه» به کارگردانی/نویسندگی «مهدی مشهور». هر شب تماشاخانه ارغنون ساعت ۲۰:۳۰

وقتی به مکان/زمان خاصی «تعلق» نداشته باشی، «زیستی» تو معنایش را میبازد و چند پاره میشود. نوزاد که توان شناخت خویش از بدن خود،به صورت چیزی یکپارچه و واحد را ندارد،خودش را چندپاره می انگارد و برای جبران این خسارت و درد به صورت خیالی با مادر یکپارچه میپندارد.و این حس امنیت و تعلق اولین گام او در خودشناسی است. وقتی انسان بدن و خویشتن خود را به صورت امری یکپارچه فهم میکند و تعلق اولیه خود را از مادر میگسلد وحدت و معنای زیستی خود را به وطن و جایی که آنجا احساس امنیت میکند میسپارد. و اگر در این تعلق خاطر و احساس امنیت خدشه ای وارد شود،زیستی انسان چند پاره میشود و انسان به زیست خود شک خواهد کرد،درد و رنجی بی پایان را یه ارمغان می اورد. نمایش «در پروازهای خروجی بود که گم شد ریحانه» کاری از مهدی مشهور روایت دردناک این چندپارگی و شک کردن به «من» است. «من»ی که نمیتواند به این سوال پاسخ دهد،سوال اساسی بشر اکنون:«(من)متعلق به کجا هستم/(من) چه کسی هستم؟». مهدی مشهور با پختگی و تسلطی که به کارگردانی پیدا کرده بدور از زیاده گویی بخوبی مخاطب را در روایت از شکنجه ای که همچون خوره به جان انسان اکنون افتاده قرار میدهد. بازیگران بخوبی جهان و ... دیدن ادامه ›› فضای اجرا را درک کرده و با قربانی کردن ذهن/روان خود در این روایت دردناک مخاطب را در فاصله ای امن قرار میدهند و به او اجازه میدهند تا با فکر و اندیشه خود وضع موجود را کنکاش کند و بیاندیشد. دیدن این نمایش با استانداردهای بالای جهانی را در این زمانه که حال «تاتر» خوب نیست به شما دوستان پیشنهاد میکنم. دیدن نمایش هایی با این ویژگیهای نمایش تلنگری است به هنرمندان و مسولین پوپولیستی که سعی دارند تاتر را به مکانی برای خودارضایی تبدیل کنند و به آنها این پیام را میدهد:زهی خیال باطل.