چون بحث بلند خندیدن بعضی مخاطبین شد، نظرم رو دست دارم بگم:

من در یک سال حدود 15 تا تئاتر میرم و یک علاقمندم بیشتر تا پدید آورنده. بوده که در تئاتری کنار بازیگری نشستم که خودش حتی چندین اثر رو صحنه اجرا کرده و بلند تر از همه قهقه میزده، این بلند خندیدن ها اصلا ربطی به کم بودن مطالعه یا زیاد بودنش نداره.
جدا تئاتر ما خیلی مظلومه چرا؟ چون درباره ی پدیده های بعضا فرهنگی مثل تلگرام راحت رو بروشور مترو و تلویزیون و ... صحبت میشه تا درباره شون فرهنگ سازی بشه ولی تئاتر ما حتی اجازه پخش تبلیغ تلویزیونی هم نداره چه برسه به اینکه بخواد درباره ش فرهنگ سازی بشه، به نظر من هم مخاطبین خاص و هم عام تئاتر خیلی فرهیخته ن ولی خب این بستر آموزشی وجود نداشته تا به امروز در جامعه ما که کسی یاد بده. امیدوارم در فضای مجازی یا حتی بروشور خود تئاتر ها به بحث فرهنگ سازی تئاتر هم دقت کنیم.
در آخر اینکه واقعا مرسی از دست اندرکاران تئاتر که برای دوساعت هم که شده ما رو با دنیای زیبای ذهنی شون غوطه ور میکنن و مرسی از مخاطبین تئاتر که سرمایه های تئاترمون هستن و مرسی از خدای کشتار زیبا.