امشب به تماشای این نمایش نشستم ولی اتفاقی افتاد که تمام روح و روانم را آزرد. با آنکه چند شب از شروع اجرای نمایش می گذرد دوستی ۴۰-۴۵ ساله و به ظاهر عکاس(نمی دانم چه عکاسی بود که حتی بلد نبود صدای اتوفوکوس دستگاهش را خاموش کند تا سوهانی بر اعصاب ما نشود) تمام تمرکز ما را بهم ریختند . فضا در این کار بسیار مهم است که متاسفانه آقای عکاس کاملا آن را از بین بردند. واقعا باید فکری به حال این وضعیت کرد. بنده در آخر نمایش اعتراضم را به عوامل سالن و خود عکاس مذبور اعلام کردم و فقط یک ببخشید شنیدم و من ماندم و این اعصاب آزرده.
از گروه اجرایی تشکر می کنم به خاطر تلاشهایی که برای نمایش کرده اند ولی گله مندم که کسی دلش به حال تماشاگری که از وقت و دسترنج خود به پای این کار ریخته نسوخت. فقط اجرا کردند و رفتند.
در آخر دیدن این نمایش را توصیه نمی کنم چون برای مخاطب خود ارزش قایل نیست.
پوزش از این حرفهای تلخ و گاهی تکراری ،
علی حسینی