یادداشت "احمد ساعتچیان " درباره نمایش "اتاق فاستوس"
.
روایت علیرضا شیخان از داستان "فاستوس" را بسیار دوست داشتم. آنچه که بیشتر من را حین دیدن نمایش به وجد آورد روایتی بکت گونه از فاستوس بود. گویی کلاو، هم، لاکی و فاستوس برای بیرون آمدن از جهنم خود در تلاشند. اما بقول "هم" در نمایش دستِ آخر (پایان بازی) پشت این دیوار آن جهنم دیگر است. و گودویی که طبق یک قرار داد قرار است در پایان بیاید و در نهایت به دلیل حضور در یک جلسه مهم نمی آید. و همه شخصیت ها دست آخر را که از ابتدا بازنده بودند را بازی کردند و باختنی را باختند.
در این اجرا، جدال خیر و شر که زیر بنای ماجرای فاستوس است با حضور چند شخصیت دیگر پر رنگ تر می شود. زنی که گاهی اغواگر می شود، کشیشی که تزلزل در باورهای دگماتیزش به خوبی نمایش داده شده به ویژه لحظه ایی که دامن لباسش را بالا زده و بلافاصله وارد صحنه می شود و پزشکی که گویی در عصر حاضر مشابه او را بسیار داریم. روایت گر ماجرا "واگنر" است که بیننده از دریچه ی کلمات او داستان را تصویر سازی می کند. اما همین روایت گر نیز در چرخه ی اتاق فاستوس گرفتار شده به مانند "کلاو" در "دست آخر".
اتاق فاستوس نمایشی است که زحمت بسیار برای آن کشیده شده است. ریتم منظمی دارد. به واسطه ی فضای محدودی که سالن اجرا دارد اما بسیار میزانسن ... دیدن ادامه ›› های چشم نوازی دارد. ( تابلوی سیگار کشیدن در عمق صحنه بهترین آن بود) .طراحی لباس و استفاده از ابزار صحنه به زیبایی اجرا شده است. و بازی هایی در خور تحسین. وجه دیگری از "فربد فرهنگ" را دیدم. بسیار دوست داشتم فرمی را که در بدن داشت و گفتارش کاملا با شخصیتی که بازی می کرد متناسب بود. "فربد فرهنگ" از معدود بازیگرانی است که بیان بسیار خوبی دارد. "میلاد شجره "بازیگری که جدیدا در نمایش "دوشس ملفی" افتخار همکاری با او را داشتم، یک پدیده است و همین و بس. "میلاد رحیمی" نیز درخشان نقش واگنر را بازی می کند. نقشی است لبه ی تیغ و رحیمی کاملا آن را به اندازه بازی می کند. "آوا شریفی" با آن حضور خوب بر روی صحنه بسیار قابل تحسین است.‌ همیشه از بازیگرانی که بر روی صحنه به اندازه بازی می کنند و آن میزان حدی که نقش طلب می کند را اجرا می کنند لذت میبرم. "جاوید قائم مقامی" و "متین گودرزی" از آن دسته هستند.
"علیرضا شیخان" بیننده را به اتاق فاستوس می برد و روایتی چشم نواز از آن را نشان می دهد‌. روایتی زیبا اما پرمعنا.