نمایش خوبی بود. پیام های علنی و غیرعلنی زیادی هم داشت، از بالا به پایین، حکایت همان یک سوزن به خود و جوالدوز به دیگری. خندیدیم، خندیدند و اگر شما هم ببینید احتمالا می خندید اما چه سود که درد از جامعه ای است که می خندد و لحظه ای فکر نمی کند! درود به نصیریان، مرزبان و دوستان عزیز بازیگر. به امید روزهای روشن.