اگر به دیدن سلبریتی ها در تئاتر عادت کرده اید, اگر به دنبال لحظات شاد و مفرح هستید یا شاید هم چاشنی اشک آلوده ملودرام ها را می پسندید. اگر فکر می کنید تئاتر حتما باید با تصاویر ژیمناستیکیِ محیرالعقول همراه شود و نسشتن و دیدن نود دقیقه دیالوگ گویی بدون سس و نوشابه خارج از حوصله تان است
به دیدن نمایش #بوفالوی_آمریکایی نروید!
مریم میرعابدی و گروه اش در این روزها که دیگران هر جنگولک بازی را به قیمت رضایت مخاطب به جان خریده اند, شرافت مندانه بر اجرای درست و به اندازه ای از نمایشنامه ی #دیوت_ممت پایبند بوده اند. خواه دیگران را خوش آید خواه نه...
در این نمایش همه چیز به اندازه است کارگردانی شجاعانه که بر خلاف بیشتر نمایش های مشابه انتقال زیرمتن را قربانی بی خوصلگی تماشاگر نمی کند و بازیگرانی که بر خلاف طیف معمول بازیگران نمایش های این چنینی وسوسه ی لودگی و شوخی های زننده را در خود شرافتمندانه سرکوب کرده اند.
نمایش بوفالوی امریکایی به سهم خود تلاش ارزشمندی برای نشان دادن جهان فکری درام نویس بزرگ معاصر کرده است اینک وظیفه ماست که عزممان را جزم کنیم تا از دنیای نه چندان ساده و البته شگفت انگیز ممت دیدن کنیم.
در نهایت به این گروه برای زحمات یک ساله شان و حاصل به واقع آکادمیکشان تبریک می گویم.
بوفالو آمریکایی راحت الحلقوم نیست! مگر زندگی راحت الحلقوم است؟!