می‌گن حرفی که از دل برآید، لاجرم بر دل نشیند. قصه‌ی این نمایش و دیالوگ‌هاش هم همین بود. یه خسته نباشید بزرگ به همه‌ی عزیزانی که برای این نمایش زحمت کشیدن، بالاخص «پادشاه مرغ‌ها» که آن‌قدر استادانه صفحه‌ی بازی رو می‌چید که مخاطب، خودش رو یکی از مهره‌های بازی احساس می‌کرد.