امیر پوریا (منتقد سینما و تیاتر) : برخی متن های مشهور درام معاصر جوری قابلیت خودآزمایی و زورآزمایی برای بازیگران دارند که جوان هایی مثل گروه نمایش گلن گری گلن راس می تونند به عنوان متن آرمانی، به کارشون بگیرند. حقیقت اینه که تمام شون چارچوب استاندارد اجرای نقش های متن دیوید ممت رو خوب پیش می برند و اجراشون در ریتم و روند و بده بستان دیالوگ ها کوچک ترین اتلاف وقتی نداره.
خوب می دونم چه هزینه های اقتصادی و زمانی و انرژی و غیره ای تا اینجا کردند و باز دارند می ذارند تا کارشون در تماشاخانه پایتخت اجرا بشه. هر روز ساعت پنج عصر.
سمت راست بنده، آقای آرمین مهدیلو نقش شلی (نقش جک لمون کبیر و فقید در فیلم جیمز فولی از روی همین متن) رو با اندازه سنجی درست در مورد وقت و نوع "رو"کردن دست کاراکتر بازی می کنه و سمت چپم فرید رحمتی هم بازیگر و کارگردان پرتلاش کار.
علاقه مندان به کار تئاتر و بازیگری به این نیت کارشونو ببینند که نتیجه گرفتن در صورت پایمردی و تداوم رو از نزدیک درک و لمس کنند. چوب-چوبِ دکوری که در صحنه می بینید با دست و میخ و ارهٔ خودشون روی پشت بام خانه درست شده. کار کردن یعنی همه کارو به طور مستقل و بدون وابستگی، انجام دادن. از انتخاب متنی که همه می دونند بارها اجرا شده اما برای تمام بازیگرهاش جای کار داره تا این اجزای اجرایی که عرض کردم.

منبع:
https://www.instagram.com/amiiirpouriiia/