من به خاطر عدم شناخت لازم از کارگردان، نویسنده و بازیگر‌ها، برنامه‌ای برای تماشای این نمایش نداشتم. چند روز پیش برای تئاتر دیگه‌ای تماشاخانه ایرانشهر بودم که بعد از تمام اون، گفتم حالا که وقت دارم شاید بد نباشه تنهایی پرهیاهو رو هم ببینم. رفتم گیشه و آخرین بلیط باقی مونده رو گرفتم.
متاسفانه باید در یک کلمه بگم که این نمایش ضعیف بود، کاملا ضعیف و بزرگ‌ترین ایراد وارد بهش متن شلخته و بدون انسجام اون هست. در هر صحنه موضوعات مختلف زیادی مطرح میشه و در نهایت هم داستان طوری جلو میره که فقط باعث گیج شدن مخاطب میشه. استفاده از برخی تیکه‌ها و جملات مسخره وسط متن هم چیزی بود که من اصلا نپسندیدم. طراحی صحنه و بازی آقای شومون در نقش اصلی خوب بودن اما همه این‌ها به هیچ‌وجه ضعیف شدید نمایشنامه رو جبران نمی‌کنن. من که اصلا این همه تعریفی که از این نمایش میشه رو درک نمی‌کنم و پیشنهاد می‌کنم وقتتون رو صرف گزینه‌های بهتری بکنید.