صد در صد یعنی پارادوکسی متناسب
صد درصد برای من پر بود از نابودی بودن
یکجور ناامیدی ،که بطرز عجیب و غریبی ،ته دلش امیدواری فریاد میزد
در تمام طول داستان یک سرگیجه ی آرامشبخش نگاه آدم را منتظر میگذاشت ،که حتی خطوط مورب کمرنگ روی دیوار هم آن را القا و تشدید میکرد
اصوات غافلگیرکننده هم درست درموقعی که باید ،وجود تماشاگر را درگیر میکردند
صددرصد از آن نمایشهایی ست که همه‌چیزش درست و بجا و حساب شده‌ست
و در طول اجرا به هیچ وجه لحظه ای مجال فرار ذهن نمیدهد
درنهایت باید گفت بدون شک جناب اسماعیل کاشی فقط یک ساعت و نیم تماشا را برایمان رقم نزد بلکه مدت‌ها تفکر را به ما هدیه داد