بعضی اشکالات در روایت و در ارتباط اجزای قصه با هم وجود دارد اما اگر برایتان مهم‌تر از تکنیک و فن، مواجهه با کوششی از سر صدق و در مسیر صداقت است - و مگر در سراسر جهان چیزی مهم‌تر و سخت‌تر از صدق ورزیدن وجود دارد؟-، در این کار با میزان معتنابهی از این اتفاقِ نادر روبرو می‌شوید. به ویژه در بازی قصه‌ی پایانی که آگاهانه در مرز میان بازی و زندگی -تئاتر مستند؟- رخ می‌دهد و نهایتا بهت و غم و سکوت را به آدم تزریق می‌کند.