دیروز آقا محمد خان را دیدم،
تکیده در فضایی سرد، همان گونه که در ذهن او را نشانده بودند، و شاید همان گونه که برخوردش را با زنان ... که شاید این گونه هم نبوده است.
نشستم و آقا محمد خان را نگاه کردم، همان گونه که خواسته بودند:
«وقتی به دیدن آقا محمد خان می آیید همان گونه باشید که به دیدن یک گالری می روید»
از نور، همهمه ی صداها، پیچ و تاب آقا محمدخان، نرمی و آهستگی زن قاجار، فریاد زیبایی های درونی زنان، نقش های روی پرده، لهیدگی آواها، زیبایی رنگ های نقاشی، زیبایی حضور زن ایرانی، زیبایی دشمنی با حفره های سیاه در ذهن زن و مرد ایرانی، زیبایی تلاش برای پر کردن سکوت های خش دار میان آگاهی تاریخی مردمان...حظ بردم.
نمایش آقا محمد خان دوست داشتنی بود