کاری رو که تعریفش رو در جشنواره‌ی دانشجویی شنیده بودم
نمایشی با کارگردانی مسلط و درست بهار رضی‌زاده و بازی های اندازه و استاندارد
بدون ادعا و بدون ادا و اطوار
با ریتمی درست و تایمی مناسب
با متنی ساده از رسول کاهانی. تکرارِ روایت و تکمیل روایت در اثر تکرار از یک موقعیت ساده در شرایطی ساده.
به نوعی ابسوردی که همه در زندگی روزمره باهاش سر و کار داریم و این روزها داره شکلی ترسناک به خودش می‌گیره.
خسته نباشید به همه‌ی اعضای گروه