تالار وحدت
تئاترشهر تهران
تماشاخانه ایرانشهر
پردیس تئاتر شهرزاد
مجموعه تئاتر لبخند
تماشاخانه ملک
عمارت هما
عمارت نوفل لوشاتو
تئاتر هامون
تالار مولوی
تماشاخانه هیلاج
خانه هنر دیوار
تماشاخانه طهران
بلک باکس ایران مال
خانه نمایش داSB > com/org | (HTTPS) localhost : 12:39:21
نمایش با بازسازی نمادین تابلوی شام آخر به پایان می رسد. جایی که شبنم وارد صحنه می شود و داستان همیشگی قضاوت و خیانت در برابر چشم ما قرار می گیرد.
این ... دیدن ادامه ›› قصه نگاهی ست به رفاقت و دوستی های ریشه دار. و همانگونه که در عنوان آمده با الهام از ضیافت مسعود کیمیایی به روی صحنه رفته است. جمعی از همکلاسی های دانشگاهی که برای یادآوری دوستی شان به همت دختر صاحب کافه گردهم آمده اند. برای عریان شدن در برابر تابلوی زندگی. آنچه از هم می دانند و آنچه اکنون می فهمند. و آنچه هرگز نخواهند دانست. طراحی صحنه و نور و لباس در نمایش به انتقال مفاهیم کمک می کند. دکور چوبی با قابهای باز. چوب نزدیکترین ماده به انسان است و وقتی در قالب چارچوبهای ساده و شفاف ارائه می شود یک محیط بی پرده و روراست را تداعی می کند. استفاده از رنگهای سیاه و قرمز در طراحی لباس حاوی پیام است. رنگ قرمز و سیاه از گذشته های دور به عنوان دوستان همیشگی در طراحی ها به شمار می آمدند، رنگ سرخ نمایان‌گر شور و شوق و انگیزه‌های بی پایان برای دست یافتن به تمام آرزوهایی است که به گونه‌های مختلف از انسان سلب شده است. و رنگ سیاه نماد تیرگی و نفی همه چیز است. در ورای آن چیزی متصوّر نیست. از همین رو پایان راه، ناامیدی و انصراف و تسلیم تلقی می‌گردد. اما همراهی این دو رنگ، نشان از تلاش برای رهایی از وضعیت به وجود آمده دارد وگویی هنوز امید به بهبود روزگار وجود دارد. رنگ سرخ ، یاد آور وطن است و رنگ سیاه و سیاهی، نماد دشمنان وطن. یکی از نکات خوب این نمایش فاصله گذاری هایی ست که به صورت معرفی شخصیتها از ابتدا تا انتهای داستان و در خلال روایت صورت می گیرد که اتفاق جذابی از کار درآمده است. کاسه پر از سیب قرمز روی میز هم نماد دیگری ست که در این نمایش از آن بهره برده می شود. سیب در بسیاری از سنت‌های مذهبی و اغلب به عنوان میوه ممنوع یا اسرارآمیز ظاهر می‌شود. مفهوم سیب به عنوان نماد گناه در کارهای هنری سقوط از بهشت منعکس شده است. سیب نگه داشته شده در دست آدم، نماد گناه است. زمانی که مسیح با سیبی در دست نقاشی شده است، آدم دومی را که زندگی بخش است نمایش می‌دهد. این تفاوت تکامل نماد در مسیحیت را منعکس می‌کند. در عهد عتیق سیب به عنوان نماد سقوط انسان مهم ومعنی دار بود، در عهد جدید سیب نشانه رستگاری از سقوط است. موسیقی در این تئاتر بجا و هوشمندانه استفاده شده است و به روند نمایش کمک می کند. نام ها نیز زیرکانه برگزیده شده اند و یادآوری کننده و تداعی کننده هستند. صداهای بیرونی و افکتهای صوتی نیز سعی می کند برخی موقعیتها را به بیننده انتقال دهد. نمایش یکدست پیش می رود و فقط در بعضی صحنه ها کمی کشدار و خسته کننده می شود. در مجموع از دیدن این تئاتر راضی بودم. از همه عوامل این نمایش سپاسگزارم و دیدن آن را به علاقمندان توصیه می کنم.
این ... دیدن ادامه ›› قصه نگاهی ست به رفاقت و دوستی های ریشه دار. و همانگونه که در عنوان آمده با الهام از ضیافت مسعود کیمیایی به روی صحنه رفته است. جمعی از همکلاسی های دانشگاهی که برای یادآوری دوستی شان به همت دختر صاحب کافه گردهم آمده اند. برای عریان شدن در برابر تابلوی زندگی. آنچه از هم می دانند و آنچه اکنون می فهمند. و آنچه هرگز نخواهند دانست. طراحی صحنه و نور و لباس در نمایش به انتقال مفاهیم کمک می کند. دکور چوبی با قابهای باز. چوب نزدیکترین ماده به انسان است و وقتی در قالب چارچوبهای ساده و شفاف ارائه می شود یک محیط بی پرده و روراست را تداعی می کند. استفاده از رنگهای سیاه و قرمز در طراحی لباس حاوی پیام است. رنگ قرمز و سیاه از گذشته های دور به عنوان دوستان همیشگی در طراحی ها به شمار می آمدند، رنگ سرخ نمایان‌گر شور و شوق و انگیزه‌های بی پایان برای دست یافتن به تمام آرزوهایی است که به گونه‌های مختلف از انسان سلب شده است. و رنگ سیاه نماد تیرگی و نفی همه چیز است. در ورای آن چیزی متصوّر نیست. از همین رو پایان راه، ناامیدی و انصراف و تسلیم تلقی می‌گردد. اما همراهی این دو رنگ، نشان از تلاش برای رهایی از وضعیت به وجود آمده دارد وگویی هنوز امید به بهبود روزگار وجود دارد. رنگ سرخ ، یاد آور وطن است و رنگ سیاه و سیاهی، نماد دشمنان وطن. یکی از نکات خوب این نمایش فاصله گذاری هایی ست که به صورت معرفی شخصیتها از ابتدا تا انتهای داستان و در خلال روایت صورت می گیرد که اتفاق جذابی از کار درآمده است. کاسه پر از سیب قرمز روی میز هم نماد دیگری ست که در این نمایش از آن بهره برده می شود. سیب در بسیاری از سنت‌های مذهبی و اغلب به عنوان میوه ممنوع یا اسرارآمیز ظاهر می‌شود. مفهوم سیب به عنوان نماد گناه در کارهای هنری سقوط از بهشت منعکس شده است. سیب نگه داشته شده در دست آدم، نماد گناه است. زمانی که مسیح با سیبی در دست نقاشی شده است، آدم دومی را که زندگی بخش است نمایش می‌دهد. این تفاوت تکامل نماد در مسیحیت را منعکس می‌کند. در عهد عتیق سیب به عنوان نماد سقوط انسان مهم ومعنی دار بود، در عهد جدید سیب نشانه رستگاری از سقوط است. موسیقی در این تئاتر بجا و هوشمندانه استفاده شده است و به روند نمایش کمک می کند. نام ها نیز زیرکانه برگزیده شده اند و یادآوری کننده و تداعی کننده هستند. صداهای بیرونی و افکتهای صوتی نیز سعی می کند برخی موقعیتها را به بیننده انتقال دهد. نمایش یکدست پیش می رود و فقط در بعضی صحنه ها کمی کشدار و خسته کننده می شود. در مجموع از دیدن این تئاتر راضی بودم. از همه عوامل این نمایش سپاسگزارم و دیدن آن را به علاقمندان توصیه می کنم.
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
+۱,۶۱۱,۰۰۰ نفر
+۲۹,۱۶۰ برنامه
+۹,۳۲۶,۰۰۰ بلیت
+۲۰۰,۰۰۰ بازدید
۴۸,۳۲۹ برگه
۹,۷۷۵ آلبوم
۵,۶۱۶ پادکست
