سپهر طهرانچی عزیز! "کا"ی محبوب من بودی.
طراحی صحنه مینیمال و زیبا و کارا،به خصوص طراحی مفهومی در،
تغییر دکور به نحوی که کاملا بخشی از اجرا بود.،
راه رفتن بازیگران در مربعی قانونمند دور تا دور صحنه که عجیب همگام با ضرباهنگ های تکرار پذیر موسیقی فرایند رو نشون میداد.
نور پردازی که به ویژه در صحنه ی آخر ،درخشان بود.
اوه!شما واقعا حرفه ای هستید!