زمین خیس و خون آلود است. نور آزار دهنده است و هوا سنگین. و گفتگوها پر از خشونت و تنفر. رفتارهای بیرونی یک جامعه تنها بازتابی محدود است از آنچه در درون آن اجتماع می گذرد. خشم و کینه و نفرت ریشه در آنچه دارد که جامعه به افراد می دهد. شوپنهاور می گوید: «عیان کردن خشم یا نفرت در کلام یا چهره کاری بیهوده است،خطرناک است،بی فراستی است،خنده آور است، فرومایگی است. خشم و نفرت را جز در کردار نباید نشان داد. هرچه ابراز این هیجانات در کلام و چهره کم تر باشد، تأثیر آن در عمل بیش تر است.فقط زهر حیوانات خونسرد سمی است». در صحنه بی دکور این نمایش خشونت سرد و بی رحم این چنین دیده می شود.
در اوضاع جامعه امروز، این خشونت آشکار نهیبی می زند که ای بسا انتقام و احساس پایمال شدن ما را به سمت و سویی خطرناک هدایت کند.