نمایش رو برای بار دوم دیدم و بیشتر از بار اول لذت بردم.
کارهای خانم فروزند رو به دلیل رئال بودنشان دوست دارم.
دغدغه های ذهنی بازیگرانِ این کارِ گروهی با بازی خوب هر یک از آن ها به خوبی به نمایش گذاشته می شود. به این تئاتر از دو منظر می توان نگریست: یک، نگاهی جزئی گرایانه به افراد جامعه با فرهنگ ها و ویژگی های شخصیتی متفاوت که هر یک می توانند نماینده ی بخشی از جامعه باشند و همچنین روابط بین فردی و اجتماعی آن ها که در اینجا در قالب نقش همسایه های یک آپارتمان نشان داده می شوند. دوم، نگاهی کلان به این آپارتمان قدیمی به عنوان جامعه ای که تلاطمات زیادی را پشت سر گذاشته و به نوبه ی خود در زندگی و ساختار و کاستی های شخصیتی هر یک از افراد و خانواده های نمایش اثری به سزا داشته است.
ساختار اجرایی خاص نمایش، باعث درگیری ذهنی تماشاگر برای کنار هم چیدن قطعات پازلی می شود که لذت دیدن نمایش را دو چندان می کند.
در نهایت مهم آن است که این کارِ گروهی و کارگاهی در ارائه ی آن چه که می خواسته نشان دهد موفق بوده است.