دیروز بعد کلی ترافیک و نبود جای پارک (به دلیل بسته بودن خیابان استاد شهریار) به نمایش رسیدم .
متاسفانه نصف نمایش و دیالوگ ها را چون با صدای بچه ی یک خانم چادری عجین شده بود اصلا متوجه نشدم ! تا نهایتا تمرکز خانم رحمانی هم بهم خورد ...
جالب اینجاست مادر بچه علیرغم اعتراض تماشاگرها از سالن خارج نمیشد و جالب تر اینکه مسئولان سالن نه تنها از ورود اطفال خودداری نکرده بودند بلکه نسبت به تذکر و خروج این خانم به همراه کودکش هم اقدامی نکردن !
ملت ترسناک و عجیب غریبی هستیم ...