سپهری در این شعر از هفت نشانه استفاده می کنه که در منطق الطیر عطار هم هفت وادی عشق رو داریم طلب عشق معرفت استغناء تهی حیرت و فنا این شعر یک سفر از خود به خوده تا رهایی

نگاهت جالب بود بامداد جان سپهری از اون دست شاعرای هست که لحظه به لحظه سعی میکنه از زندگی روزمره دور بشه و خودشو به عرفان نزدیک کنه مثل این شعر
از مرز خوابم میگذشتم سایه تاریک یک نیلوفر روی همه این ویرانه فرو افتاده بود کدامین باد بی پروا دانه این نیلوفر را به سرزمین خواب من آورد. که نیلوفر نماد و استعاره عرفان هست.
شاخصه زندگی سهراب هم سفر بوده سفر می کرده و زندگیشو عریض تر می کرده سفر مرا به در باغ چندسالگی ام برد و در که باز شد من از هجوم حقیقت به خاک افتادم و در زیر سایه آن بانیان سبز تنومند چه خوب یادم هست عبارتی که به ییلاق ذهن وارد شد وسیع باش و تنها سربزیر و سخت