دیدن این نمایش رو پیشنهاد میکنم.
احتمالا اگر موقع فرار مچ آدم رو بگیرن، آدم احساس ناخوبی رو تجربه میکنه. نمایش یادآوری موضوعیِ که اغلب ازش فرار میکنیم.
در شب اول بازیگرها بعد از 15 دقیقه در قالب نقش هاشون رفتن و بازیهاشون روان تر شد.
با صحنه نمایش هیچ ارتباطی برقرار نکردم، طراحی صحنه میتونست خیلی بهتر باشه.
پایان نمایش برای من نقطه اوج کار بود و خیلی ازش لذت بردم.
ممنون از گروه نمایش

*صندلی های سالن حافظ هم متاسفانه کماکان خیلی ناراحت و نامناسب بود. بودجه فرهنگی ایی که معلوم نیست صرف چی میشه!