ملاقات پارسا پیروزفر یکی از بهترین اجراهای نمایشنامه دورنمات بود. مجموعه ای از حس های متضاد ترحم، تنفر، عشق و گونه گونه شدن رفتار اطرافیان در این نمایش به چشم می خورد. اما در پس همه بازی های روان دو نکته وجود داشت اول اینکه آنچه از نظر ما موضوعی ساده و قابل لاپوشانی کردن است ممکن است به قیمت زندگی فردی دیگر تمام شود پس وزن مسائل و بازتاب آن ها در زندگی همگان یکسان نیست. دوم اینکه آدمیان اطراف می توانند بسته به منافع و پیشنهادهای دریافتی اخلاقیات، دوستی و ملاحظات را زیر پا بگذارند که در این نمایش این موضوع به طور افراطی در خصوص همسر و فرزندان شخص خاطی هم ملاحظه می شود. ضمنا گریم پارسا پیروزفر بقدری خوب بود که من از صدا، ایشون رو تشخیص دادم.القصه، هیچ چیز پایدار نیست و دنیا در گردشی غریب است.