اجرای پایین سمت چپ به نسبت بقیه اجراهای جشنواره بهتر بود.
پایان‌بندیش به نسبت خوب بود و کانسپت اصلی کار خوب بود؛ ولی چند تا ایرادی داشت که واقعا اذیت کننده بود. یک این که اتاق فرمان خیلی بی‌نظم بود. یعنی تا آخر اجرا فراموش کردن که نور تماشاچی رو بگیرن. نورها دیر داده می‌شد و یا موزیکها دیر پخش می‌شد. دوم این که خانم مهسان بهرامی که راوی بودن به شدت مونوتن دیالوگ میگفتن و اولای اجرا واقعا خسته‌کننده بود، حتی جایی که اوج گرفتن و داد میزدن، نه لحن و نه تن صداشون فرقی نمی‌کرد. سوم این که با توجه به این که بازیگرهای دیگه دیالوگ ندارن، بدن و میمیک صورتشون باید خیلی بیشتر می‌بود که یه جاهایی خیلی کم بود. من نقش مادربزرگ و پدربزرگ رو خیلی درک نکردم.
و این که تغییر حس‌ها خیلی زود بود. یعنی تا می‌خواستی درگیر شی، صحنه عوض می‌شد، مثل جایی که چک زده شد یا دیالوگهای غمگین و در آخر این که چیدمان صحنه رو خیلی طول می‌دادن.
تهویه سالن هم به شدت افتضاح بود و سالن خیلی گرم بود و من اوایل اجرا واقعا خوابم گرفته بود.
در کل خسته نباشید میگم و براشون آرزوی موفقیت دارم.