بعد از تماشای این کار حرفه‌ای و مدرن بیش از هر چیز به روانشناسی اگزیستانسیالیستی نزدیک خواهید شد؛ جایی که انسانِ تنهای رهاشده از زمین آسمان مانند سارتر فریاد می‌زند که "دیگری جهنم است" و مانند لکان زمزمه می‌کند که "رابطه جنسی وجود ندارد".
از سرکار خانم بهبهانی و گروه حرفه‌ای ایشان از صمیم قلب تشکر می‌کنم که در خاورمیانه‌ی روبه عقب هنوز هنرِ مدرن و فریادهای "من می‌توانم" انسان را زنده نگه می‌دارند. به همه‌ی دوستان پیشنهاد می‌کنم که این کار را از دست ندهند.