روانپریشی زنان و مردان جامعه
آسایشگاه روانی همیشه نقطه آخر آدم هایی است که نتوانسته اند با زندگی در جامعه مدرن و آشفته خودرا تطبیق دهند و سیم های مغزشان توانایی تحمل ناملایمات و اضطراب های دنیای بیرون را ندارد و ناچار شدند تا بستری شوند ودرمان های دارویی برای آنها انجام شود. آدم هایی که اکثرا مشکل ارتباط دارند هویت جنسی شان را نمی دانند و روابط زناشوئی شان هم ناکارامد و ناسالم است.
این نمایشنامه اثری است برای بیان معضل زنان و مردان روانپریش که هویت خود را در مقابل یکدیگر می یابند و از حضور دیگری و گفتگوی سالم و سازنده می هراسند و آسایش یا همان پاراسایش خود را در نبود طرف مقابل می بینند و بر طبل جنگ می کوبند. زنان و مردانی که خیال پرداز و رویابین هستند و از واقعیت فرار می کنند و در خیالشان با مرد و زن ایده آل خود گفتگو می کنند و رابطه دارند.