وقتی صحبت از هنر تئاتر میشه، فقط بازی کردن مطرح نیست. باید پا روی ترس هایی بذاریم که مانع یادگیری میشن. پا روی ترس هایی بذاریم که جلوی حرکت رو به جلو رو میگیرن.
زمستان 66 کار خوبیه
نه فقط بخاطر بازی هاش، که هرشب هم دارن پخته تر و جا افتاده تر میشن
بلکه به این دلیل که حاصل جرات مندی کارگردانشه. که ریسک کرده و به عنوان کار اول، دست روی سوژه ای گذاشته که پر از بازی های حسی و عمقیه.
واژه هنرجو، تحقیر نیست که بعضی ها، مثل سنگ ریزه، به سمت هم، پرتابش میکنن. بازیگری یعنی هنرجو بودن تا ابد. یعنی دنبال یادگیری بودن. یعنی مسیر رو به جلو داشتن.
اینکه وقت بذاری، انرژی صرف کنی و به جای تلاش بیشتر، بیای این وقت و فکر و انرژی رو صرف بدگویی از گروهی کنی که نیت پیشرفت داره و اومده چیزی به هنر برای آینده اضافه کنه، نه تنها ادم رو هنر دوست و هنردان جلوه نمیده، بلکه فقط موجبات تاسف رو فراهم میکنه که دنبای هنر و تئاتر داره به کدوم سمت میره.
بهتره به جای تحقیر و ترس از گروه های تازه وارد، خودمونو بهتر کنیم. هزینه اش کمتره
موفق باشید