من هنوز این نمایش رو ندیدم و فقط الان نظر دوستان رو خوندم، و فکر میکنم شاید سبک این کار ابزورد باشه و این مدل متن ها خیل ساده و در عین حال جذاب و پیچیده هم هست، تکرار و حس پوچی و بیهودگی، کارهای سطحی و روزمره، و در نهایت بدون پایان ...
مثلا اگر در انتظار گودو رو خونده باشین متوجه میشین دقیقا این متن ها چجوریه.

کنجکاو شدم و میام ببینم حتما، البته بازی آقای چنگیزیان همیشه برای من ویژه بوده، از نمایش کروکی به بعد من شیفته بازی ایشون شدم.