در درجه اول یک خداقوت به تمامی گروه و دست اندرکاران این نمایش جالب و چالشی.
بنده در اولین روز این نمایش حضور داشتم و به عنوان صرفا یک علاقمند به تئاتر و نمایش (نه حرفه ای و حتی منتقد) نکاتی بود خواستم مطرح کنم با شما عزیزان.
در درجه اول یه تبریک ویژه باید گفت به تیم نویسنده و کارگردان که بنظر بنده تونستن دقیقا هرآنچه که در ذهن داشتند رو پیاده سازی کنن. دو نگرش و زاویه دید در این نمایش قابل برداشت بود که هردو به موازات هم بودند. نگرش اول دقیقا همان موضوع نمایش که دیدِ یک بیمار روانی جانی رو نشان می‌داد و تمامی شخصیت های واقعی که احتمالا در طول فرآیند بازخواست و دستگیری و... دیده بوده رو به شکل همان دیوانه هایی که در آن دیوانه خانه با آنها بود میدید و اتفاقاتی را رقم میزد که نشان‌دهنده ذهنیت چنین آدمی بود. برای نگرش دوم باید کمی در همان نگرش اول عمیق تر شد؛ با دقت در نوع ذهنیت این بیمار روانی جانی می‌توان به نکات جالبی پی برد که دقت در آن خالی از لطف نیست.
نکته اول دیدگاه خود فرد از خودش است که خود را بسیار آرام، بیگناه، عالِم تر و بافرهنگ تر از بقیه و تنها فردِ ضربه خورده و شکست خورده می‌بیند که عاقل‌تر از دیگران نیز می‌باشد و دیگران درحال ظلم به اون هستند. نکته دوم دیدگاه فرد جانی نسبت به دیگران است که نوعی دیوانگی، آشوب، بی بند و باری، بی فرهنگی، لودگی و مستی، ناآگاهی و نادانی، در آنها می‌بیند. فرد جانی، انسان‌های عادی را می‌بیند که خود هریک دچار مشکلات، خطاها و گناهانی هستند. انسان‌های دوگانه و دورو که تفکرات خود را پنهان می‌کنند برای گول زدن یکدیگر، که این یکی از دلایل جانی شدن این بیمار روانی است. یکی از نشانه های این پنهان کاری ... دیدن ادامه ›› انسان‌ها را می‌توان در شاهدهای داستان دید؛ جایی که همه آنها در هنگام صحبت گاهی به درون واقعی خود می‌رفتند (جایی که دوصدایی میشد) و نمونه مشهود آن در شیرینی پز بود که کسانی که شیرینی های او را دوست نداشتند را به بدی خطاب می‌کرد.
جالب ترِ این نمایش جایی است که از تمامی این زاویه دیدهای فرد روانی جانی، همه ما می‌توانیم خود را ببینیم. هر بیننده‌ای به طور حتم می‌تواند خود را در یکی از این شخصیت ها بیابد.
.
در آخر ضمن خداقوت و تبریک مجدد به این تیم، مخصوصا هیولاها که اجرای فُرم های جالبی داشتند، چند نظر کوچک داشتم. مورد اول درباره صدابرداری موسیقی کار است که بنظر می‌آمد فرد متخصصی نیست چون هم صدای موسیقی برخی مواقع طوری بود که صدای بازیگر شنیده نمیشد هم در هنگام قطع کردن موسیقی به یکباره صدا قطع میشد و فرودی نداشت (Fade out).
شروع نمایش نیز کمی به قول معروف توی ذوق میزد و طبیعی نبود ولی چون در ادامه نمایش همه چی به روال عادی برمی‌گشت، این مورد قابل توجیه بود که دوستان دچار استرس اولین اکران شده باشند. اما با این تعدادی از دوستان گفتارشان قابل تشخیص نبود و برخی نیز برعکس بسیار رسا بودند که قطعا کارگردان حرفه‌ای خود متوجه این موضوعات هستند و در اجراهای بعدی برطرف خواهند نمود.
در پایان باید بگویم این نمایش به قدری به دنیای واقعی همه ما شبیه است که باعث شد برای بار دیگر بخواهم آنرا ببینم و مجدد اقدام به خرید بلیط کردم.
با آرزوی موفقیت و درخشش بیشتر بر تمامی شما عزیزان