بعضی وقتا وسط همهمه ها و شلوغی های کافه ها و خیابونا و تک تک جاهایی که موقع تنهاییم میرم تا آروم شم ، با دیدن مردمی که با هم میگن و میخندن یهو حالم یجوری میشه نمیدونم دقیقا چیه اما حس عجیب غریبیه ، تو اون لحطه ها این واقعا من نیستم که قلم و رو کاغذ میچرخونه
امشب وسط نمایش یکی از اون نقاشیارو دیدم ...
تشکر گرم از تمام عوامل این منظره
عرفانه خسروی