ابتکار و خلاقیت نویسنده و کارگردان درخور توجه است و نشان از ربط عینیست که با اخلاقیات و فرهنگ ما مردم در زمان شکسپیر خوانایی دارد و به نظر فقط ظاهرا بروز شده ایم. تحصیلات و مدرک دانشگاهی داریم اما فرهنگ کهنه پرستی و خرافه گویی را نتوانستیم زدوده کنیم.
توجه شود به اندک افراد در تیاتر که با گوشی همراه خود و یا با بغل دستی خود مشغول هستند!
این مسائل عادات و اخلاقیات شکل گرفته است.
رومئو درس خوانده، چون به قبیله خود میرسد ابتدا شعار باسواد ها را سر میدهد.بعد مثل همان بیسواد ها و عقب افتاده های قبیله خود رفتار و کردار میکند که رومئو های وطنی هم کم نیستند‌.
نمایش قابل دیدن است و صحنه هایی از کج اندیشی و کج رفتاری انسان ها در ان عریان است.
البته مقدسین و منتقدین تیاتر پرست که وفاداری به اصل نمایش شکسپیر را خیانت و خطاکاری میدانند هرگز در شان خود نمیبینند به دیدن نمایش کسی جز خودشان بروند.
گویی فراموش کرده اند روزگار اولیه خویش را!!
با آرزوی جسارت ستودنی بیشتر