هیچ های من...هیچ های تو...زبان هایی بسته و حرف هایی که کنج گلویم ایستاده اند.
به اطرافم نگاه می کنم...تو نیستی،اما دیدم که کفش هایت جفت بود...روی زمین...جایی همین نزدیکی.
وقتی فرار می کردی جیغ هایت به سمتم هجوم می آوردند...و وقتی به دم گوشم رسیدند در می زدند...3بار...تق تق تق...
اما من به دنبالت ندویدم...کفش هایت اینجا جا ماند...گفتم:بر می گردد...
اما نیامدی...حداقل تا کنون...شاید پا برهنه رفتی،تا کسی دیگر برایت لاک بزند...لاک قرمز...
س.ا