یه نکته دیگم دوست دارم عنوان کنم
به امید اینکه روزی برسه که " رورانس" در نمایش های ایرانی طبق الگو و استاندارد جهانی خودش به انجام برسه
باور کنید در سالن تئاتر حتی وزیر فرهنگ یک کشور با یک مخاطب عام هیچ تفاوتی نداره
و ای کاش این سندروم رورانس خاله خانباجی یه جایی دیگه تموم بشه
مخاطب به هیچ عنوان محکوم نیس تا بشینه و لیست تشکر کارگردان از دوستان و سوگلی های جمع رو بشنوه
به امید اون روز...