کافه کات ساختار شکنانه ترین اثر حسین کیانی فریاد فرو خورده زنانی است که از قعر تاریخ تا امروز و از حنجره های زخمی به گوش می رسد. کافه کات قتلگاه معصومیت فنا شده ای است که جسد هزاران زن را با خود یدک می کشد.حسین کیانی بعد از اجرای رئالیستی پروین در سالن اصلی تاتر شهر، امروز نمایشی به روی صحنه برده که زبان و قالبی جدید برای روایت را می طلبد و چقدر خوب توانسته این دو را بهم پیوند بزند و اگر نبود مدت زمان طولانی که به نظر می رسد مهمترین مشکل نمایش است، می شود گفت یکی از بهترین آثار اجرا شده در کنار نمایش هایی مانند لانچر 5 در سال های اخیر است.کافه کات را باید شش دانگ دید.باید ذهن فعال داشت و لحظه به لحظه اش را در فکر تجزیه و تحلیل کرد.نمایش سرشار از نشانه است.نشانه هایی در زبان و روایت.نشانه ها را باید به هم وصل کرد تا پی به آبشخورهای فکری اش برد و فهمید که چطور و از کجا سیراب می شوند؟ از مهمترین نشانه ارجاعی نمایش شخصیت مده آ اثر اوریپید است.زنی که قربانی بی عدالتی در طول تاریخ شده است. نماد ظلمی که باید فریادش زد تا در عرش شنیده شود.نمایش کلید واژه های مهمی همچون گربه ماده حامله دارد.گربه هایی که برای لیسیدن خون آدم هایی که در آشپزخانه سلاخی می شوند، بی تابی می کنند. آنها نشانه شرایطی هستند که نویسنده پیشنهاد می کند: آبستن فاجعه ای بزرگ که هر لحظه می تواند انسانیت را به لب پرتگاه نیستی بکشاند.کافه کات سند مظلومیت زنانی است که هیچ پناهگاهی برای توسل و نجات ندارند و باید با تمام قوا فریاد بزنند تا شاید دست نجاتی به طرف شان دراز شود.کیانی با در هم ریختن مرزهای روایت و با پس و پیش کردن زمان داستانی موفق می شود بر جذابیت هر چه بیشتر نمایش بیفزاید.