تلاش کارگردان برای ساخت فضای نوآر قابل ستایش بود و همین امر می‌تونه بسیاری از فرم‌های بدنی و اکت‌ها رو توجیه کنه اما اضافه‌کاری‌های بیش از حد برای ساخت حال و هوای نوآر از یک جایی به بعد باعث پنهان شدن جذابیت صحنه و نور و بازی بازیگران و...می‌شه. از لحظه آخرین خروج مامور اورژانس به بعد همه چیز برای مخاطب قابل پیش‌بینی و کلافه کننده شد و می‌شد مختصرتر بیان بشه. با این وجود نمیشه انکار کرد که اجرای خوبی رو دیدیم و این اثر ارزش دیده شدن داره. هماهنگی تمامی عوامل با هم و هارمونی خوبی که شکل دادن قابل تحسینه. خسته نباشید می‌گم به همه دوستان.