دیشب نمایش بدل رو دیدم
نمایشنامه بدل داستان داشت ، حاوی گره افکنی و گره گشایی بود ، زمان خطی نداشت و سیال روایت میشد . حضور آدمهایی که نبودند حس میشد . شخصیت پردازی در حد استاندارد برای یک نمایش یک ساعته ، حتی غایبان صحنه ، کسانی که نامی از آنها تکرار میشد . قلم نویسنده کاربلدی در این نمایشنامه حس میشد .
بازی بازیگران ملموس و دور از بزرگنمایی و در حد کمی بالاتر از قابل قبول . من افتخار نشستن پشت میز دانشگاهی را دارم که مسعود خان ملکوتی نیا استاد آنجا بود و به میزان سواد و درک و آگاهی هنری این مرد واقفم ، پس این بازی درخشان از او برایم دور از ذهن نیست . بازیگران دیگر کار هم در این فضا و امکانات عالی ظاهر شدند . فقط نمیدانم چرا چند دقیقه اول نمایش صدایشان رسا نبود و شنیده نمیشد ‌.
طراحی صحنه معمولی بود . یک طراحی صحنه رئال که برخی اجزا صحنه به عینه برای پوشاندن اضافات سالن بود و برخی مثل دستگاه شوک قلب کار کرد نداشت . ولی با تخت بیمارستان بازی شد که باعث امیدواری بود
بازی‌هایی با نور در نمایش اتفاق می افتاد که زیبا بود و تمرکز بر رویداد و کارکتری خاص رو باعث میشد .
کارگردان محترم میتونستن از جداکننده بیمارستانی (پاروان) انتهایی صحنه که فکر میکنم بیشتر برای پوشاندن در ورودی بازیگران بود ، به عنوان پرده ... دیدن ادامه ›› پروزثژکشن استفاده کنند و عکسهایی از کودکی دوقلوها خانواده تصاویر تصادف ، صفحه موبایل با تصویر همسر مهرداد و .... استفاده کنند .
بزرگترین ضعف کار از نظر من عدم استفاده از موسیقی بود که در برخی صحنه های حسی می‌توانست مکمل بازی خوب بازیگران و کارگردانی خوب کارگردان و همچنین القا بهتر حس صحنه بشود .

در کل اعتقاد دارم همین که کسی به خصوص یک بانو ، توانسته یک ایده ذهنی رو با تلاش و کوشش یک گروه خوب به عینیت تبدیل کنند و در این شرایط سخت اقتصادی و اجتماعی و بدتر ، حرفه‌ای که برای گرفتن یک سالن باید مصائب را در حد ایوب تحمل کرد ، کاری رو روی صحنه ببرند ، فعلی است بارهای بار مقدس و قابل تحسین ، حا اینکه این کار رو در بهترین حالت انجام بدن .

حتما به دوستانی که این متن رو خواندن و تاتر بدل رو ندیدن توصیه میکنم این کار خوب و قابل تحسین رو ببینن .

ارادتمند _ عباس آفری