دیشب به تماشای نمایش انسان اسب پنجاه پنجاه نشستم
.به جرعت میتونم بگم نفس توی سینه ام حبس شده بود و توانایی حتی صحبت کردن نداشتم فقط فکر میکردم،فکر و فکر و فکر.....اونقدر همه چیز زیبا کنار هم چیده شده بود اونقدر به موقع تمام احساسات مخاطب یکی پس از دیگری به غلیان می افتادند که میتونم بگم زیباترین اثر زندگیم رو دیده بودم....