انگار توی خواب بودم و دیوید لینچ کارگردان خوابم باشه. در عین شلختگی و پراکندگی ، منسجم و منظم بود. انگار کن ابزورد و نهیلیسم پر شده باشه از معنا... کنتراست مطلق. دیدن هر پدیده و مفهومی در کنار ضدش و حتی تبدیل هر چیزی به ضد خودش همیشه برای من جذاب‌ترین بوده و این اثر جمع نقیضین بود. در آخر من رو به روی خودم قرار گرفتم! بی‌نهایت لذت بردم از دیدن این نمایش. دم پویا جان سعیدی گرم با اون قلم درخشان و ایده‌‌های خلاقش.
فقط یه چیزی مگه میشه با نیم ساعت تاخیر شروع بشه؟! من دیشب فکر می‌کردم استثنا پیش اومده ولی کامنت‌ها خلافش رو بهم ثابت کرد. اگر مشکل از عواملِ اجراست که عمیقا براشون متاسفم! اگر مشکل از سالن شهرزاده که من دو بار نمایش انسان/ اسب رو اونجا دیدم و مشکلی از این بابت نداشتم! به هر روی یه فکری به حال نام خودتون ( عوامل و سالن ) و شان مخاطبتون بکنید.
یاد احتمالات افتادم که بخاطر پنج دقیقه تاخیر اجازه‌ی ورود بهم ندادن. آخ علی شمس چقدر جای شما روی صحنه خالیه😞