کارگردانی 8 از 10
نمایشنامه 9 از 10
بازی ها 8 از 10
طراحی صحنه و نور 7 از 10

اگر مثل من از شیفتگان نمایش «او» بودید و توقعی اون مدلی از ترکیب سم دادگر و تاج الدین دارید ممکنه توی ذوقتون بخوره. چون نمایش اصلا آوانگارد و عجیب غریب نیست بلکه خیلی کلاسیک و قصه محوره. اما اجرای تر و تمیزیه. شروع نمایش گفتگوی دو تا بچه در مورد پریدن از دیوار مدرسه است که انصافا یکی از لعنتی ترین گفتگوهای بین دو تا خردسال بود که تا امروز دیدم. نمایش پر از گفتگوهای خفن هست که ارزش چند بار شنیده شدن دارند. در اوضاع افتضاح تئاتر امروز کمتر شاهد چنین نمایشنامه استانداردی هستیم. کارگردانی و میزانسن ها مخصوصا در نیمه اول نمایش خیلی خوبه. بازی ها در نیمه اول نمایش رو دوش عبد و راوی چند چهره است که کار رو خوب دراوردند و در نیمه دوم یکه تازیه خانوم وکیل است که انصافا درخشانه. جالبه اگر بخوام پنج تا از بهترین نمایش هایی که تاحالا دیدم ... دیدن ادامه ›› رو نام ببرم، قطعا «الف مثله عبد» و «او» بین شون هستند ولی متاسفانه نویسنده خیلی کم کاره و فقط با دادگر کار میکنه که به نظرم این نقطه ضعف یک نویسندۀ حرفه ای تلقی میشه.
اما ضعف های کار: اول اینکه بازی ها تناسب ندارند و به همین دلیل بعضی جاها نمایش افت میکنه. دوم اینکه بخش دادگاه کمی طولانیه البته که هم خوب نوشته شده و هم خوب اجرا شده اما کلا برای چنین نمایشی کمی طولانیه.
درکل تماشای نمایش حتما پیشنهاد میشه ولی شلوغی اسفند ماه در خیابان نوفل واقعا کار رو برای تماشاگر سخت میکنه. واقعا منصفانه نیست اگر نمایش برای سال بعد تمدید نشه.