اول اینکه با فروش بلیت تو سایتی که امکان نقد و تحلیل وجود نداره شدیدا مخالفم. اصلن اون سایتا عمدا به فضای نظرنویسی بها نمیدن تا آثار هنری در حد سرگرمی و بیزینس باقی بمونند. البته میدونم این تصمیم تهیه کننده بوده ولی آقای افشاریان تو همین تیوال پرفروش ترین تئاترهای ایران رو اجرا برد و تونست چند ده هزار تماشاگر رو جذب خودش کنه. پس به نظرم کار درستی نیست. فروش بلیت تو سایت هایی که فقط شکل بیزینسی دارن برای هنرمندان حرفه ای تئاتر زیبنده نیست.

اما در مورد خود نمایش، به نظرم کار در مورد "ترجمه" هست. اینکه مهاجرت هم نوعی ترجمه محسوب میشه و شما همیشه باید فرایند تبدیل خودت از یک ایرانی به یک غیر ایرانی رو حفظ کنی. همیشه هم شکافی این وسط وجود داره که پر نمیشه. این ایده خیلی ایده جالب و عمیقیه اما شاید نمایش یه جاهایی فاصله می گیره و بیشتر درگیر مسائل احساسی مهاجرت میشه. اگر میتونست تو صحنه های پایانی یه جوری به پرسش های فلسفی یک مهاجر ایرانی جواب بده، تبدیل می شد به یک نمایش خیلی خوب. ولی روی هم رفته نمایش دلنشینیه و البته بازی ها خیلی خوب از آب دراومدن.