نظر من، فقط نظر منه و ممکنه سایر عزیزان موافق یا مخالفش باشند
نمایش بجز صدای گیرای جناب ابراهیمی و شاید فقط چند دیالوگ خیلی کوتاه نیش دار، هیچ اتفاق مهم دیگه ای رو برای من مخاطب رقم نزد
ریتم بسیار کند، بسیار کند، بسیار کند و بدون اکت یا میزانسن یا ایده‌ای که باعث بشه وقتی تماشاگر بسمت خستگی میره، بهش شوک بده و دوباره با اثر درگیرش کنه.
بنظرم (جدا از اینکه چک کردن گوشی توسط مخاطب حین تماشای یک اثر تئاتری چقدر کار اشتباهیه) ولی واقعا خسته کننده بودن اثر ، دیشب باعث شد حداقل پنج یا شش تماشاگر برن سراغ گوشی هاشون و چک‌ کردن اینستاگرام‌ و…
امیدوارم گروه محترم اجرایی برای ادامه اجرا یا اثار بعدی خودشون، اگر سراغ همین دست متون میرن که نزدیک به مونولوگ هست و تحرک کمتری داره، بیشتر روی خلق میزانسن و فضاسازی های اکتیو تمرکز بذارند تا به حفظ ریتم کلی اثر کمک کنه
باآرزوی موفقیت ✌️