داستان غم انگیز و رئالی که خیلی از اقشار ساکن در خاورمیانه(بخصوص کشورهای دارای مشکلات اقتصادی و اجتماعی) با آن دست به گریبانند. وقتی که به هر دری میزنی برای رسیدن به رویای بهتر و زندگی شادتر اما افسوس در اکثر موارد سرابی بیش نیست و بار روانی اینگونه مهاجرت‌ها آدم و مجبور به کارهایی میکنه که باورپذیر نیست.
شروع، میانه و انتهای کار به یک اندازه خوب و درست پیش رفت. روایتی که با وجود نداشتن پیچیدگی های خاص، تکه هایی داشت که برای مخاطب قابل تفکر بود.
فلاش بک ها را نیز دوست داشتم.
موسیقی زنده در لحظات مختلف، سینک و همراه با بازی‌ها بود.
بازی‌ها به اندازه بودند. هومن کیایی، نورا هاشمی، نازنین احمدی و عارف عباسی خیلی خوب و باورپذیر بازی کردند. این عارف عباسی عجب بازیگریه، واقعا دست مریزاد.
در کل کاری شسته رفته و محترمی را به تماشا نشستم. هرچند که می‌شد کمی پخته تر نیز باشد.
در نهایت به تمامی عوامل این کار خسته نباشید میگم. با آرزوی موفقیت های بیشتر