نمایش تاری رو واقعاً بصورت تار دیدم
استفاده از اون دیوار مثلثی که دیوارش از توره سیاهه و هر از گاهی هم زاویه دید رو عوض میکنن ایده جالبی بود
نور به اندازه برای اون صحنه خیلی خوب بود
صدای مگس هم در اول نمایش جالب بود و خط داستان با همین صدای مگس شروع میشد و فکر میکردم نمایش هر چی به جلو پیش بره بیشتر متوجه داستان نمایش بشم ولی برعکس شد و با شلیک آخر آقای برهمنی کلاً برام کلاف سردرگم شد و هنوز راجبش فکر میکنم. فکر کنم مثل عده ای از دوستان باید دو سه بار نمایش رو دید تا گره ها برات باز بشن.
بازی بازیگران خیلی درجه یک بود و انعطاف و آمادگی بدنی بالا موقع اجرا و مونولوگ های زیبا در اون وضعیت بدنی نشان از مهارت بازیگر داره حتی یه جاهایی فکر میکردم خانم خدادی الان از چند جا میشکنه
در کل نمایش متفاوتی بود برام وخسته نباشید میگم به آقای برهمنی و کل عوامل نمایش تاری و براتون آرزوی بهترین ها رو دارم