تالار وحدت
تئاترشهر تهران
تماشاخانه ایرانشهر
پردیس تئاتر شهرزاد
مجموعه تئاتر لبخند
تماشاخانه ملک
عمارت هما
عمارت نوفل لوشاتو
تئاتر هامون
تالار مولوی
تماشاخانه هیلاج
خانه هنر دیوار
بلک باکس ایران مال
تماشاخانه طهران
خانه نمایش داSB > com/org | (HTTPS) localhost : 10:07:13
من اجرای پنجشنبه شب رو دیدم.
کاش در توضیحات نمایش به جای خلاصه نمادین و گُنگ، واضح می نوشتند که تماشاگران محترم قبل از نمایش تاریخ سقوط اصفهان ... دیدن ادامه ›› و صفویه رو بخونند (پیشنهاد خودم سقوط اصفهان اثر کروسینسکی هست که سید جواد طباطبایی خلاصه بسیار شیوا و جذابی از اون رو منتشر کرده). برای من یکی از بهترین نمایش های تاریخی بود که دیدم.
متن رو بسیار بسیار دوست داشتم (از آقای عارفی قبلا آلنده نازنین رو دیده بودم که خیلی سردرنیاوردم). برعکس همیشه که حوصله ام سر نمایش های تاریخی سر میره، بیان و بازی بازیگران، دکور، طراحی لباس (عالی بود. حتی اگر اسم شاه سلطان حسین آورده نمی شد از لباس و کلاه منجم می شد فهمید چه دوره ایه)، نحوه روایت و چیدمان رخدادها و فضای نمادینی که در یک دایره ایجاد کرده بودند (زندان خیال که در اون هم زندانی هستیم هم زندانبان) بسیار برام جالب بود. طنز نمایش از نظر من خیلی به جا بود و وقتی می خندیدم احساس جلفی و سبکی نداشتم.
این برداشت شخصی من هست و ممکنه با مفهومی که مد نظر گروه نمایش بوده لزوما همخوانی نداشته باشه: اصفهان صفوی سقوط کرد چون دربار در خیال و خرافه به سر می برد و به جای خردورزی تحت سیطره منجمان و فالگیران بود. پایان نمایش فقط یکی از شخصیت ها، کسی که زبانش بریده شده و صدایی نداره، پاش رو از این دایره توهم و خیال و نشئگی بیرون گذاشت، به دنیای واقعی، یا به دنبال منجم به سبزآباد؟ این سوالیه که فکر من رو بعد از دیدن نمایش مشغول کرد.
کاش در توضیحات نمایش به جای خلاصه نمادین و گُنگ، واضح می نوشتند که تماشاگران محترم قبل از نمایش تاریخ سقوط اصفهان ... دیدن ادامه ›› و صفویه رو بخونند (پیشنهاد خودم سقوط اصفهان اثر کروسینسکی هست که سید جواد طباطبایی خلاصه بسیار شیوا و جذابی از اون رو منتشر کرده). برای من یکی از بهترین نمایش های تاریخی بود که دیدم.
متن رو بسیار بسیار دوست داشتم (از آقای عارفی قبلا آلنده نازنین رو دیده بودم که خیلی سردرنیاوردم). برعکس همیشه که حوصله ام سر نمایش های تاریخی سر میره، بیان و بازی بازیگران، دکور، طراحی لباس (عالی بود. حتی اگر اسم شاه سلطان حسین آورده نمی شد از لباس و کلاه منجم می شد فهمید چه دوره ایه)، نحوه روایت و چیدمان رخدادها و فضای نمادینی که در یک دایره ایجاد کرده بودند (زندان خیال که در اون هم زندانی هستیم هم زندانبان) بسیار برام جالب بود. طنز نمایش از نظر من خیلی به جا بود و وقتی می خندیدم احساس جلفی و سبکی نداشتم.
این برداشت شخصی من هست و ممکنه با مفهومی که مد نظر گروه نمایش بوده لزوما همخوانی نداشته باشه: اصفهان صفوی سقوط کرد چون دربار در خیال و خرافه به سر می برد و به جای خردورزی تحت سیطره منجمان و فالگیران بود. پایان نمایش فقط یکی از شخصیت ها، کسی که زبانش بریده شده و صدایی نداره، پاش رو از این دایره توهم و خیال و نشئگی بیرون گذاشت، به دنیای واقعی، یا به دنبال منجم به سبزآباد؟ این سوالیه که فکر من رو بعد از دیدن نمایش مشغول کرد.
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
+۱,۶۰۸,۰۰۰ نفر
+۲۹,۱۳۰ برنامه
+۹,۳۰۰,۰۰۰ بلیت
+۲۰۰,۰۰۰ بازدید
۴۸,۲۹۷ برگه
۹,۷۷۵ آلبوم
۵,۶۱۶ پادکست
