❌حاوی اسپویل❌

اولین چیزی که توجه من رو در اجرا جلب کرد دکور کار بود، یک حمام. قبل از شروع اجرا به این فکر میکردم که حمام شخصی ترین و خصوصی ترین قسمت هر خانه ایست و با شروع شدن اجرا متوجه میشیم که این حمام طبقه منفی یک، یک ساختمانه.
حالا قراره شاهد اتفاق های اجرا در یک مکان با توصیف مذکور باشیم.
شروع اجرا با نریشن و پانتومیم بود که در طی روند اجرا که با تم جنگ هستش، متوجه میشیم این پدیده در خلوت افراد اهمیتی نداره و زندگی روتین ادامه داره.

به محض تبدیل شدن حمام به پناهگاه ساکنان ساختمان با تعدادی ابله مواجه هستیم که معضل هر اجتماع در آن مشهوده، هیچ کس خود را ابله نمی‌داند و انگشت اشاره و اتهام به اشخاص دیگر است.

حال ابله دو سطح و هر سطح چند رده دارد.
ابله هایی که در حاکمیت هستند و مردم را ابله می‌دانند و ابله هایی که ... دیدن ادامه ›› در جامعه هستند که به غیر از ابلهان حاکمیت ، سایر افراد جامعه را نیز ابله می‌دادند.
البته به ابله های سطح اول در اجرا اشاره ی مستقیمی نشده است.
با پیش رفتن اجرا متوجه میشیم که جنگ ابزار کنترل است، قبل ترها وجود دشمن این کارایی را داشت و با گسترش رسانه های ارتباطی و افزایش آگاهی مردم حال جنگ به عنوان ابزار کنترل استفاده می‌شود. که در انتهای نمایش با دزدی ای که اتفاق افتاد به این امر مهر تایید زده می‌شود.

بازی بازیگران بجز یک مورد بسیار کنترل شده و یکدست بود و این امر به روان شدن اجرا کمک بسیاری کرد که هرگز متوجه گذر زمان نشدم.

کارگردانی کار بسیار عالی بود و گویا کار کارگردان نداشت. به قول اصغر فرهادی اثری موفق است که گویا کارگردانی ندارد.

در انتها خسته نباشید میگم به گروه فوق العاده که باوجود شرایط اقتصادی، اجتماعی و سیاسی در این سالن های گران خصوصی دست به تولید اثر می‌زنند.