هار نمایش یا پرفورمنس کاملی بود. اجراگران بسیار مسلط بودند. طراحی صحنه و لوازم و لباس هدفمند و در خدمت مفاهیم نمایش بود.
انتخاب موسیقی درست و به جا بود و انتقال بخشی از پیام ها رو به عهده داشت.
این اجرا دیالوگ نداشت اما هرچه منظور و هدفش بود را به خوبی منتقل میکرد.
فضای نمایش به شدت سیاه و تلخ بود... این سیاهی نشان دهنده بخشی از جامعه و تاثیر رسانه بر آن و کنترلگری اقلیت بر اکثریت است.