یادداشتی از بهنام حبیبی درباره نمایش «بازی بیکلام۲»
از ارتباط انسانی تا تعادل اجتماعی
نمایش «بازی بیکلام ۲» را دو کارکتر، بیهیچ سخن و ارتباطی با یکدیگر میآفرینند. کارکتر اول، ویژگیهای آدمی سرخورده، خسته، بیهدف و پوچ را در بر دارد که تلاش دارد تا در عین بیعملی خود، تنهایی و انزوای درونی خود را به مخاطبش ارائه کند. ناتوانی در پوشیدن لباس و انجام سادهترین نیازهای روزمره انسانی، نهایت بیهدفی و سستی در حرکت کنشگرانه زندگی او را به تصویر میکشد.
لینک یادداشت: خبرآنلاین
khabaronline.ir/xmMwY