نمایشی که لبت رو میخندونه و قلبت رو به گریه میندازه.
خانواده توی این کار همه چیزه....توی هر قدم پشتت وایمیسه و البته بزرگترین ضربه ها رو هم بهت میزنه ولی همیشه بودنش بهتر از نبودنه.
قلبم درد گرفت واسه کسایی که با این کار اشکشون در اومد و آرزو کردم همیشه عزیزانمون کنارمون باشن.
دوست داشتنی بود با اینکه دلم میخواست دکوری هم وجود داشته باشه چون با تمام تصویرسازی ها بازم کمبودش خیلی به چشم میومد.
الان که این کار رو دیدم و این همه تعریف از کار قبلی شنیدم واقعا دوست دارم سبکی باز اجرا بره و این فرصت رو داشته باشم که به تماشاش بشینم.
همگی خسته نباشید نمایشی بود که قلب آدم رو لمس میکنه و سخت میشه فراموشش کرد.