در انتظار گودو

من عاشق نمایشنامه‌ی در انتظار گودو هستم. هر اجرایی از این متن می‌تونه برام شور و شعف به همراه داشته باشه. گودو ..خدا...در اینجا.. یه جورایی نماد امیدیه که هیچ‌وقت نمی‌رسه، اما عجیب اینجاست که همین امید، دلیل ادامه دادن ماست.

زمان توی این اثر خیلی تاثیرگذاره و این و نباید فراموش کرد چرا که یه وقت‌هایی باعث می‌شه جغرافیا تبدیل بشه به یه جای ملال‌آور و سخت، یا شاید یه آرمانشهر که خاورمیانه امروز اونو در اروپا می بینه .ارجاعات ..
. به نظرم انتخاب این متن برای ما توی خاورمیانه خیلی معنا داره. چون بکت دقیقاً اون لحظه‌ای از تاریخ رو نشون داده که جنگ، اون رخداد بزرگ بشری، اتفاق افتاده و انگار قراره ... دیدن ادامه ›› تموم نشه.

این اثر توی دنیایی متولد شده که از دل خرابه‌های جنگ جهانی دوم بیرون اومده. یه جایی که آدم‌ها توی ناامیدی و بی‌معنایی دنبال یه جرقه‌ی معنا می‌گردن. بکت هم با این متن، یه آینه گرفته جلو اون درماندگی و سردرگمی جهانی.

با اینکه این اجرا شباهت‌های زیادی با نسخه‌های خارجی داشت، ولی نمی‌دونم چرا این‌قدر روی من تاثیر گذاشت. شاید به خاطر اون حس عشق و شوری بود که توی بازی بازیگرا موج می‌زد. یه لذت واقعی که توی تمام لحظات اجرا می‌شد دید.طراحی لباس عالی بود و اما متاسفانه هیچ گریمی رو ما نمی بینیم

دم شما گرم، آقای کارگردان جوان و دست‌مریزاد به تیم خوب شما و بازیگر کودک و آینده دار با اون چشمای زیبات عاشق بازیت شدم چقدر خوب بودی شما🍁