دست مریزاد!
واقعا کیف کردم...با مونولوگ آخر خانم احمدی تا مرز پنیک رفتم ولی بعد با خاطره ی "هیچ جلوی دانشگاه تهران" حالم خوب شد و باز سرحال شدم...و همین یکبار نبود که این مهمونی منو انقدر بالا و پایین کرد.
واقعا خسته نباشید میگم به گروه، دمتون گرم